Witam,
Festung pisze:Dlaczego w tym przypadku prawo morskie nie miało zastosowania ?
"Zasadniczo należy zawsze wyjść z założenia, że zatopiony czy rozbity przy brzegu wrak statku ma jakiegoś właściciela. W związku z tym pierwszym krokiem nurka wrakowego bawiącego się w odkrywcę i poszukiwacza skarbów powinno być dołożenie wszelkich starań, aby ustalić ich ewentualnego właściciela. Zanim będzie on mógł wydobyć jakiekolwiek przedmioty z wraku na którym nurkuje, potrzebuje na to zgody prawnego właściciela. W przypadku gdy statek czy jego ładunek zostały przejęte przez towarzystwo ubezpieczeniowe, również prawo własności przechodzi z poprzedniego właściciela na towarzystwo ubezpieczeniowe."
" Przedmioty wydobyte przez nurka z wraku i zabrane na ląd podlegają postanowieniom klauzuli 518 porozumienia o statkach handlowych z 1894 roku oraz porozumienia o statkach handlowych z 1906 roku. Zgodnie z tymi postanowieniami przedmioty takie muszą zostać wydane prawnym właścicielom wraku, z którego pochodzą, chyba ze można udowodnić, że samemu dysponuje się takim prawem własności"( tak zrobił Mel Fisher, wykupił prawo do wraku Atocha).
" Jeżeli nurek wykonuje prace wydobywcze na wraku na zlecenie jego prawnego właściciela lub posiada pozwolenia na odbywanie nurkowań na danym wraku, musi powiadomić właściciela o wszystkich wydobytych przedmiotach. Przedmioty te, a także pochodzące z ich sprzedaży zyski podlegają bowiem prawnym uregulowaniom o opodatkowaniu"
Do tego wszystkiego dochodzą jeszcze postanowienia prawne państwa na którego wodach terytorialnych znajduje się dany wrak. Jak wiadomo co kraj to obyczaj, a i prawa co do wraków i ich eksploracji każde państwo ma inne
