Włóczykij :: Forum poszukiwaczy

Witam, proponuję ten wątek aby dzielić się wrażeniami i polecać pozycje wydawnicze, które naszym zdaniem zasługują na uwagę.
Pozdro.
p.s. pozycje, które polecam jeszcze nie są w moim posiadaniu. Ale książkę już zamówiłem,
a komiks kupię jak tylko pojawi się w sprzedaży.

1) http://oknoliteratura.pl/bolszewicka-ro ... /#more-936
2) http://wpolityce.pl/wydarzenia/46136-po ... -kutschere

Ciekawa pozycja,dotyczy walk między Bugiem a Wisłą w 1944r.Łącznie z działaniami AK i AL http://allegro.pl/na-przedpolu-warszawy ... 90263.html

Jakby ktos chcial poczytac o MRU to mam w pdf-ie ksiazke Międzyrzecki Rejon Umocniony A. Toczewskiego
Pozycja raczej juz niedostepna na rynku , wiec chetnie ja udostepnie po przeslaniu adresu mailowego na PW

To ja bym poprosił,adres na pw?

Cos mi sie przypomnialo ... mianowicie mam jeszcze jedna pozycje, sa to szkice przestrzenne roznych fortyfikacji , w tym bunkrow .
I mala prosba jesli ktos ma ksiazki w pdf o podobnej tematyce , to bylbym wdzieczny za przeslanie mi takowych

‎"Przedstawiamy okładkę najnowszej książki Jerzego Pelc-Piastowskiego - Zagłada batalionu. Dotyczy ona największej niemieckiej zbrodni wojennej z 1939 roku, czyli mordu dokonanego 8 września pod Ciepielowem i Dąbrową przez niemieckich żołnierzy z 29 DPZmot. na ponad 300 polskich jeńcach z 7 Dywizji Piechoty (w większości z 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty). Publikacja ma charakter wyjątkowy, zawiera opis kilkudziesięciu lat dochodzenia do prawdy o zbrodni, o której początkowo nie wiedziano niemal nic. Po raz pierwszy pojawia się w niej wiele nazwisk żołnierzy i oficerów głównie z 74 gpp, po których ślad zaginął po 8 września 1939 roku. O losach wielu z nich, rodziny do dzisiaj nie mają żadnych informacji, a w kilku przypadkach wszystko wskazuje na to, że mogą oni spoczywać bezimiennie w zbiorowej mogile w Ciepielowie. Przytaczane są także liczne wspomnienia nie tylko świadków cywilnych, ale co najważniejsze, także wstrząsające relacje żołnierzy, którzy pod Ciepielowem "przeżyli własną śmierć". Książka zawiera także liczne zdjęcia i dokumenty archiwalne, z okresu przedwojennego, ale także te dotyczące zbrodni ciepielowskiej. Polecamy!"




Źródło: Stowarzyszenie Historyczne Reduta Częstochowa.


ps. Książka jest skutkiem wielu lat badań tematu, prowadzonych z inicjatywy Pana Jerzego Pelc-Piastowskiego, jednego z dwóch Synów Majora Józefa Pelca - dowódcy I batalionu 74. Górnośląskiego Pułku Piechoty, następnie dowódcy batalionu zbiorczego 7 DP.
Major Pelc poległ w walce w okolicach Ciepielowa, natomiast jego Żołnierzy spotkał straszliwy los, który jest jednym z najbardziej wyrazistych przykładów niemieckiej brutalności i braku choćby krzty honoru wobec bohatersko walczącego W.P.
Autor książki, związany był z 74.G.P.P. bardzo silną więzią, ponieważ jako jeden z nielicznych miał przywilej korzystania z koszar i wiele godzin spędził jako słuchacz na zajęciach z teorii oraz jako widz na zajęciach z praktyki. Trudno szukać bardziej szczerego badacza tej historii, niż osoba która stała się przed wojną niemal "Synem Pułku".
Drugi z Synów Majora Józefa Pelca - Janusz Pelc, został zamordowany w Wielkiej Brytanii po Wojnie, najprawdopodobniej przez wschodnich agentów wywiadu.

Polecam publikację.

Ksiazka ktora polecam to zadna nowosc -wrecz staroc,pierwa publikacja byla w gazecie polonijnej w Anglii w 1969 roku
Sergiusz Piasecki,awanturnik,przemytnik,szpieg,napisal powiesc oparta o swoje wlasne przezycia.
Zbeletryzowany "dokument" przemytniczo-przestepczych srodowisk, polsko-sowieckiego pogranicza z lat dwudziestych.
Jak ktos lubi nocne wypady na druga strone granicy z tobolkiem,nawigujac tylko w oparciu o wielka niedzwiedzice,strzelaniny,fortuny zbite na przemycie,bijatyki w pogranicznych knajpach,ludzi twardych ale honorowych,a do tego swietne opisy tamtych czasow, to polecam ta ksiazke.
Ba polecam tego autora bo napisal wiele innych ciekawych ksiazek

yukon pisze:Ksiazka ktora polecam to zadna nowosc -wrecz staroc,pierwa publikacja byla w gazecie polonijnej w Anglii w 1969 roku
Sergiusz Piasecki,awanturnik,przemytnik,szpieg,napisal powiesc oparta o swoje wlasne przezycia.
Zbeletryzowany "dokument" przemytniczo-przestepczych srodowisk, polsko-sowieckiego pogranicza z lat dwudziestych.
Jak ktos lubi nocne wypady na druga strone granicy z tobolkiem,nawigujac tylko w oparciu o wielka niedzwiedzice,strzelaniny,fortuny zbite na przemycie,bijatyki w pogranicznych knajpach,ludzi twardych ale honorowych,a do tego swietne opisy tamtych czasow, to polecam ta ksiazke.
Ba polecam tego autora bo napisal wiele innych ciekawych ksiazek

Yukon trochę spłyciłeś temat Sergiusza Piaseckiego, należy dodać, że był oficerem II wydziału wywiadu (nie pamiętam dokładnej nazwy) na wschód, a to, że przemycał (także ludzi - oczywiście z kraju dobrobytu do nas, nigdy na odwrót jakoś tak się dziwnie złożyło) to było jego dodatkowa "czynność". Należy dodać, że jego książki są pisane na bazie własnych wspomnień lub czasami znajomych. Oczywiście podczas pierwszej wojny i przed nią był w sumie zwykłym rzezimieszkiem, a później wykorzystano jego talent do lepszych celów. Jego książki były za PRL zakazane, ja w ukryciu zaprezentowaną przez Ciebie knigę czytałem jeszcze z wydania przedwojennego, czy emigracyjnego, już nie pamiętam. Podczas II WW był w szeregach AK i dowodził oddziałem wykonującym wyroki śmierci na śmieciach ludzkich na Wileńszczyźnie. Swoje wspomnienia z tego okresu chciał wydać w 8 tomach (powstały tylko dwa Człowiek przemieniony w wilka i Dla honoru organizacji) niestety pozostałe zapiski oraz wszystkie swoje notatki spalił przed śmiercią. Wiele osób z AK dostawało przysłowiowej sraczki co On napisze w swoich wspomnieniach, bo wiele rzeczy było ciężkiego kalibru.
Ze swojej strony gorąco polecam jego wszystkie książki, naprawdę czyta się je jednym tchem.

Gudziuk pisze:

yukon pisze:Ksiazka ktora polecam to zadna nowosc -wrecz staroc,pierwa publikacja byla w gazecie polonijnej w Anglii w 1969 roku
Sergiusz Piasecki,awanturnik,przemytnik,szpieg,napisal powiesc oparta o swoje wlasne przezycia.
Zbeletryzowany "dokument" przemytniczo-przestepczych srodowisk, polsko-sowieckiego pogranicza z lat dwudziestych.
Jak ktos lubi nocne wypady na druga strone granicy z tobolkiem,nawigujac tylko w oparciu o wielka niedzwiedzice,strzelaniny,fortuny zbite na przemycie,bijatyki w pogranicznych knajpach,ludzi twardych ale honorowych,a do tego swietne opisy tamtych czasow, to polecam ta ksiazke.
Ba polecam tego autora bo napisal wiele innych ciekawych ksiazek

Yukon trochę spłyciłeś temat Sergiusza Piaseckiego, należy dodać, że był oficerem II wydziału wywiadu (nie pamiętam dokładnej nazwy) na wschód, a to, że przemycał (także ludzi - oczywiście z kraju dobrobytu do nas, nigdy na odwrót jakoś tak się dziwnie złożyło) to było jego dodatkowa "czynność". Należy dodać, że jego książki są pisane na bazie własnych wspomnień lub czasami znajomych. Oczywiście podczas pierwszej wojny i przed nią był w sumie zwykłym rzezimieszkiem, a później wykorzystano jego talent do lepszych celów. Jego książki były za PRL zakazane, ja w ukryciu zaprezentowaną przez Ciebie knigę czytałem jeszcze z wydania przedwojennego, czy emigracyjnego, już nie pamiętam. Podczas II WW był w szeregach AK i dowodził oddziałem wykonującym wyroki śmierci na śmieciach ludzkich na Wileńszczyźnie. Swoje wspomnienia z tego okresu chciał wydać w 8 tomach (powstały tylko dwa Człowiek przemieniony w wilka i Dla honoru organizacji) niestety pozostałe zapiski oraz wszystkie swoje notatki spalił przed śmiercią. Wiele osób z AK dostawało przysłowiowej sraczki co On napisze w swoich wspomnieniach, bo wiele rzeczy było ciężkiego kalibru.
Ze swojej strony gorąco polecam jego wszystkie książki, naprawdę czyta się je jednym tchem.

Jednym tchem ?? Ja je doslownie wciagam nosem ! I Czesto do nich wracam , smialem sie do lez czytajac jego Zapiski oficera armi czerwonej . Pierwszy raz czytalem je drukowane na powielaczu w tzw drugim obiegu ... pozniej wydoroslalem i zrozumialem jaki naprawde jest przekaz tej ksiazki i juz mi nie bylo tak wesolo .
Bogom nocy rowni...? wprost epickie !
A Czlowiek przemieniony .. i Dla honoru ...? prawda faktu .. bolesna ale jednak prawda !
Czlowiek legenda ! Szkoda tylko ze nie dokonczyl swojego dziela i zal ze tak trudno znalezc gdziekolwiek inne jego ksiazki
Kilka slow o nim z wikipedii :

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sergiusz_Piasecki

No patrzcie jak swoj swojego rozpozna
Gudziuk nic nie splycilem ,nie spodziewalem sie ze ktos jeszcze czytal/czyta? jego ksiazki
I wlasnie dlatego napisalem tak ogolnikowo,ot zeby zachecic kogos do przeczytania jego ksiazek
A tu to co mam za oceanem ,z jego dorobku,niestety wiecie jak to jest,czesto ktos jakas pozyczy ma niby przeczytac a pozniej pisze ze on takiej ksiazki w zyciu nie widzial i brakuje mi troche,ale mam jeszcze kilka w PL

Widzę, że trylogie złodziejską też masz. Yukon też mnie czasami powala, że człowieki wciągają jakiś chłam gazetowy lub telewizyjny, a obok czegoś świetnego przechodzą obojętnie.
Hatsan fakt jest to przykre, że jego książki nawet dzisiaj są trudno dostępne, niektóre szukam w sieci od kilku lat, aby kupić i nawet tu ich nie ma.

Gdyby ktoś dzisiaj nakręcił ekranizację "zapisków oficera armii czerwonej" to by komuniści dostali takiej czkawki, że połowa z nich by się zakrztusiła.

Niestety w obecnej sytuacji w Europie raczej prędko się tejże ekranizacji nie doczekamy, a przydała by się.. oj.. przydała..

Fakt toby był dla piewców ostry cios , a co najgorsze czytałem, że Piasecki napisał to na bazie autentycznych relacji wielu osób.

Z opowiadan babci pamietam ze ruskie lepsze u nich w Lidzie numery cieli , np Wloczyl sie jeden taki z tobolkiem tak ciezkim ze go ledwo dzwigal . Powod ciezaru ??
On wykrecal z kad sie dalo mosiezne krany i demontowal mosiezne klamki z drzwi domow
Gdy mowili mu : Ruski zostaw to ! Tojest nic nie warte . On odpowiadal : Niet ! To zoloto
A ekranizacja jakas tam byla . Stuhr latal po Dworcu Centralnym w Warszawie i deklamowal fragmenty "zapiskow"
Nawet nie obejrzalem do konca .

Tobołki to norma, w `45 dwa domy dalej ukradli budzik Sąsiadce i przyszli sprzedać mojej Babci
Ziemniaków z tłuszczykiem dwóch oficerów jeść nie chciało, bo myśleli że są polane czajem..