Włóczykij :: Forum poszukiwaczy

Trochę dziwny temat
https://www.facebook.com/KuzniaZlotychM ... 8321366380

No,no. Odkrywcze, chociaż na widoku.
Nie daję żebrakom niczego.
Kiedyś miałem taki przypadek-prawie codziennie przy dworcu siedział chłopak na wózku inwalidzkim. Chłopak-14-15 lat. Wózek odrapany, poskręcany drutami. Kiedyś zatrzymałem się i zacząłem oglądać wózek. Druty były zbyteczne! Nic nie było pęknięte ani urwane. Taki kamuflaż dla wzbudzenia większego współczucia. I kiedy "biedne dziecko" zaczęło mnie nagabywać o kas ę na leczenie, jedzenie i coś tam jeszcze, powiedziałem: pokaż ręce.
Wierzcie mi-to nie były dłonie kogoś, kto przemieszcza się na wózku od lat dłońmi obracając koła (mam kolegę, który przez lata jeździ na wózku). Gdy się na niego wydarłem, że jest oszustem, kaleka po prostu wstał z wózka, złożył go i bez słowa poniósł w inne miejsce.
I dlatego nie daję...

C.

Jedynymi ludźmi jakim ja daje są artyści-muzycy...
U nas w Przemyślu to są zorganizowane grupy żebraków....
Szef siedzi w knajpie i wysyła po mieście ludzi, którzy dla niego żebrzą...
A tym co rozmaitych instrumentach wycinaja w tunelu na dworku to naprawdę warto dać

Piasecki już przed I WW opisywał żebraków na Wileńszczyźnie, żaden biedny nie był.

Miałem podobne spotkanie( lata 90-te) z żebrakiem na skrzyżowaniu. Był to rumuński chłopiec około 10 letni, który zbierał drobne od kierowców stojących na czerwonym świetle.
Miał wesołe, pełne życia oczy. Polubiłem jego i z wzajemnością, bo zawsze podbiegał do mojego auta . Dawałem raczej słodycze, aż pewnego dnia chłopiec przykuśtykał, dziwnie ciągnąc jedną nogą jakby powykręcaną heine mediną. Zakłopotany spytałem co się stało...a on tylko się szeroko uśmiechnął i powiedział;...cicho, tak mi kazano i puścił mi oko.
Później już go nie było, pewnie zmienili mu skrzyżowanie.